Senden sonra; Uyanmak ve Yaşamak

Güneş, karanlığı yarıp, yok ediyor yine. Uykuda bile huzursuz olan ben, her zamanki demodelikle uyanıyorum.

Daha doğrusu göz kapaklarım açılıyor . Evet, benim anladığım “uyanma” kavramını en iyi anlatan cümle bu oluyor.

Kalkıyorum yataktan. İçimde yine o garip duygular. Terkediliş, yalnızlık, hayal kırıklığı ve bastırılmış bir sevme iç güdüsü.

Bunlar kalbimin orta yerinde, günlük bir alışkanlıkla yanmaya başlıyor. Çıkan yangın içimi yakıyor. Sanki bastırmaya çalışırmış gibi yutkunuyorum ama boğazım düğümlenmiş.

Hani ağlamak istersin ama gururun gözyaşlarına izin vermez ve onları geri gönderir. Onlarda boğazında dizilirler. Sen her yutkunduğunda canın yanar. İşte benim yaşadığımda bunun gibi biraz. Benim boğazımda göz yaşları degil, duygular birikiyor , tek fark bu.

Peki, vücudum ayağa kalkıyorda ne mi yapıyor? Hiçbir şey. Belki de hareket ediyordur ama farkında değilim; Ruhum bedenimden bağımsız işliyor. Beyin düşünse de , ciğerler nefesi içine çekse de , ruhun bundan haberi olmuyor. Bir tek kalp varya, hah işte o biliyor sadece, ruhun nerede olduğunu, neler yaptığını.

Evet daha demin ayağa kalktım ama uyuşturucu enjekte edilmiş gibi vücud.

Şimdi ruhum kalbimle buluşuyor. Tek dostunun o olduğunu anlıyor ruhum, başka kimsesi yok. Gün bitene, ruhumun da kalbiminde mecali kalmayana kadar, ruhum içinde yangınların olduğu kalbime merhem olmaya çalışıyor. Çünkü aynı ruhum gibi, kalbiminde kimsesi yok.

İşte, benim için “yaşama” kavramı bu. Göz kapaklarını açmak, ayağa kalkmak, nefes alıp vermek ama narkoz almış bir hasta gibi farkında olmamak. Tüm bunları ” yeter artık” diyerek son vermek istemek ama karşı konulamayan ilahi güç karşısında ezilmek. Tüm bunlar neden olan seni sorgulayamamak.

Evet, belki de en acı olanı bu. Çünkü nedenini sorgulamak istesem , bu sefer yaşayışımın tek kanıtı nefeslerimde terk edecek gibi sanki. Nedenini düşündüğümde , beynim de donacak, işlevini yitirecek sanki.

Yok, yok. Terkedilişimi, yanlızlığımı, hayal kırıklığımı ve içimde bastırdığım sevgimi bana geri verin. Bu o ‘ nu düşünmekten, görmekten , hissetmekten daha az acı veriyor bana.

Yaşarken , yaşayamamaktan daha az acı veriyor bana…